دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

دیوان حافظ –  دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد

دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – اگر آن ترک شیرازی به‌‌ دست‌ آرد دل ما را

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است