دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ – مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ –  دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

دیوان حافظ – به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – رواق منظر چشم من آشیانه توست

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – ساقی ار باده از این دست به جام اندازد

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – صلاح کار کجا و من خراب کجا

دیوان حافظ – روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

دیوان حافظ – گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ – سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد

دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها