دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – خواب آن نرگس فتان تو بی چیزی نیست

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

دیوان حافظ – کنون که بر کف گل جام باده صاف است

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ – بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند

دیوان حافظ – شاهدان گر دلبری زین سان کنند

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – جمالت آفتاب هر نظر باد

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود

دیوان حافظ – دارم امید عاطفتی از جناب دوست