دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ – صلاح کار کجا و من خراب کجا

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – دلم جز مهر مه‌رویان طریقی بر نمی‌گیرد

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

دیوان حافظ – خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

دیوان حافظ – خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد

دیوان حافظ – خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

دیوان حافظ –  دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ –  صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – دارم امید عاطفتی از جناب دوست

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد