دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

دیوان حافظ – ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت

دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

دیوان حافظ –  نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد

دیوان حافظ – مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

دیوان حافظ – مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوست

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود

دیوان حافظ – در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – به سر جام جم آنگه نظر توانی کرد

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – خیال روی تو در هر طریق همره ماست

دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

دیوان حافظ – شاهدان گر دلبری زین سان کنند

دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد