دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – یا رب این شمع دل‌افروز ز کاشانه کیست

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – میر من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ – مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

دیوان حافظ – خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست

دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ – جمالت آفتاب هر نظر باد

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – ساقی ار باده از این دست به جام اندازد

دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ – شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ –  نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ –  ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند