دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – ساقیا برخیز و درده جام را

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – ساقی ار باده از این دست به جام اندازد

دیوان حافظ – یا رب این شمع دل‌افروز ز کاشانه کیست

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست

دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد