دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ – سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ – مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ – ساقی ار باده از این دست به جام اندازد

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ – خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

دیوان حافظ – مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند

دیوان حافظ –  دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – دلم جز مهر مه‌رویان طریقی بر نمی‌گیرد

دیوان حافظ – سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب