دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – کنون که بر کف گل جام باده صاف است

دیوان حافظ – سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

دیوان حافظ – نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ – شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – شاهدان گر دلبری زین سان کنند

دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – منم که گوشه میخانه خانقاه من است

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند