دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ – کنون که بر کف گل جام باده صاف است

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – منم که گوشه میخانه خانقاه من است

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ – ساقیا برخیز و درده جام را

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

دیوان حافظ – دلم جز مهر مه‌رویان طریقی بر نمی‌گیرد

دیوان حافظ –  دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – میر من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را