دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – دلم جز مهر مه‌رویان طریقی بر نمی‌گیرد

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

دیوان حافظ – میر من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ – خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

دیوان حافظ –  ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – منم که گوشه میخانه خانقاه من است

دیوان حافظ – رواق منظر چشم من آشیانه توست

دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

دیوان حافظ – یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – دل من در هوای روی فرخ

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت