دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ – سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – خیال روی تو در هر طریق همره ماست

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – دلم جز مهر مه‌رویان طریقی بر نمی‌گیرد

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

دیوان حافظ – خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

دیوان حافظ – روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

دیوان حافظ – رواق منظر چشم من آشیانه توست

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست