دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – جمالت آفتاب هر نظر باد

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – دلم جز مهر مه‌رویان طریقی بر نمی‌گیرد

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – منم که گوشه میخانه خانقاه من است

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ – سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود

دیوان حافظ – یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ –  ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

دیوان حافظ – در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

دیوان حافظ – تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – به سر جام جم آنگه نظر توانی کرد

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – اگر آن ترک شیرازی به‌‌ دست‌ آرد دل ما را

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

دیوان حافظ – دارم امید عاطفتی از جناب دوست

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – خواب آن نرگس فتان تو بی چیزی نیست