دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – ساقی ار باده از این دست به جام اندازد

دیوان حافظ – سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – رواق منظر چشم من آشیانه توست

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ – به سر جام جم آنگه نظر توانی کرد

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ –  صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ – میر من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ – منم که گوشه میخانه خانقاه من است

دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ – زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ – صلاح کار کجا و من خراب کجا

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد