دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ –  نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – صلاح کار کجا و من خراب کجا

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ –  دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد

دیوان حافظ – کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ –  صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت

دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

دیوان حافظ – دلم جز مهر مه‌رویان طریقی بر نمی‌گیرد

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ – مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست