دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – دلم جز مهر مه‌رویان طریقی بر نمی‌گیرد

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ – ساقی ار باده از این دست به جام اندازد

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – دل من در هوای روی فرخ

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد

دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

دیوان حافظ – مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ –  نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

دیوان حافظ – به سر جام جم آنگه نظر توانی کرد

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است