دیوان حافظ – دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – ساقی ار باده از این دست به جام اندازد

دیوان حافظ – سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – یا رب این شمع دل‌افروز ز کاشانه کیست

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

دیوان حافظ – دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – منم که گوشه میخانه خانقاه من است

دیوان حافظ – یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد

دیوان حافظ – خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ –  صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست