دیوان حافظ – دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ – مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – اگر آن ترک شیرازی به‌‌ دست‌ آرد دل ما را

دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – منم که گوشه میخانه خانقاه من است

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ – سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست