دیوان حافظ – میر من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت

دیوان حافظ – دارم امید عاطفتی از جناب دوست

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – صلاح کار کجا و من خراب کجا

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

دیوان حافظ – اگر آن ترک شیرازی به‌‌ دست‌ آرد دل ما را

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند

دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – شاهدان گر دلبری زین سان کنند

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد