دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

دیوان حافظ – دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

دیوان حافظ – بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت

دیوان حافظ – سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

دیوان حافظ – مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – شاهدان گر دلبری زین سان کنند

دیوان حافظ – نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ –  ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست

دیوان حافظ – اگر آن ترک شیرازی به‌‌ دست‌ آرد دل ما را

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست