دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

دیوان حافظ – ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – خیال روی تو در هر طریق همره ماست

دیوان حافظ – منم که گوشه میخانه خانقاه من است

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – دارم امید عاطفتی از جناب دوست

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ – در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

دیوان حافظ – سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – دلم جز مهر مه‌رویان طریقی بر نمی‌گیرد

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – یا رب این شمع دل‌افروز ز کاشانه کیست

دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت