دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – شاهدان گر دلبری زین سان کنند

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

دیوان حافظ – در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ – ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – منم که گوشه میخانه خانقاه من است

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست