دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – جمالت آفتاب هر نظر باد

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – ساقی ار باده از این دست به جام اندازد

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ – دارم امید عاطفتی از جناب دوست

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – کنون که بر کف گل جام باده صاف است

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ –  ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد