دیوان حافظ – شاهدان گر دلبری زین سان کنند

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – کنون که بر کف گل جام باده صاف است

دیوان حافظ – خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

دیوان حافظ – مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – ساقیا برخیز و درده جام را

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – میر من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – یا رب این شمع دل‌افروز ز کاشانه کیست

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ – دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد

دیوان حافظ – گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت