دیوان حافظ –  دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دیوان حافظ – کنون که بر کف گل جام باده صاف است

دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – جمالت آفتاب هر نظر باد

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ – سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت

دیوان حافظ – خواب آن نرگس فتان تو بی چیزی نیست

دیوان حافظ – به سر جام جم آنگه نظر توانی کرد

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ – دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – دل من در هوای روی فرخ

دیوان حافظ – مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – خیال روی تو در هر طریق همره ماست

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد