دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

دیوان حافظ – خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

دیوان حافظ –  ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ – ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد