دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ – سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – یا رب این شمع دل‌افروز ز کاشانه کیست

دیوان حافظ – نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد

دیوان حافظ – کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

دیوان حافظ – یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ – مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

دیوان حافظ – دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

دیوان حافظ – شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

دیوان حافظ – در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست

دیوان حافظ – سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – به سر جام جم آنگه نظر توانی کرد

دیوان حافظ – صلاح کار کجا و من خراب کجا

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد