دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – رواق منظر چشم من آشیانه توست

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – صلاح کار کجا و من خراب کجا

دیوان حافظ –  صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – اگر آن ترک شیرازی به‌‌ دست‌ آرد دل ما را

دیوان حافظ – خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ – دلم جز مهر مه‌رویان طریقی بر نمی‌گیرد

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

دیوان حافظ –  نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد