دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ – خواب آن نرگس فتان تو بی چیزی نیست

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – به سر جام جم آنگه نظر توانی کرد

دیوان حافظ –  ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – ساقیا برخیز و درده جام را

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد

دیوان حافظ – بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت

دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ – یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ – در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – منم که گوشه میخانه خانقاه من است

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد