دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد

دیوان حافظ – نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد

دیوان حافظ – میر من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

دیوان حافظ – کنون که بر کف گل جام باده صاف است

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – دل من در هوای روی فرخ

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – صلاح کار کجا و من خراب کجا

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ – دارم امید عاطفتی از جناب دوست

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دیوان حافظ –  ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد