دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – خیال روی تو در هر طریق همره ماست

دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – رواق منظر چشم من آشیانه توست

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – خواب آن نرگس فتان تو بی چیزی نیست

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

دیوان حافظ – ساقی ار باده از این دست به جام اندازد

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – شاهدان گر دلبری زین سان کنند

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

دیوان حافظ – خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

دیوان حافظ – دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – دارم امید عاطفتی از جناب دوست

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – یا رب این شمع دل‌افروز ز کاشانه کیست

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است