دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد

دیوان حافظ –  دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – به سر جام جم آنگه نظر توانی کرد

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ –  صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – اگر آن ترک شیرازی به‌‌ دست‌ آرد دل ما را

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

دیوان حافظ – دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد