دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ – خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – ساقیا برخیز و درده جام را

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ –  صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ – دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

دیوان حافظ – به سر جام جم آنگه نظر توانی کرد

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ –  ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست

دیوان حافظ – به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

دیوان حافظ – دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند