دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – کنون که بر کف گل جام باده صاف است

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

دیوان حافظ – خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد

دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

دیوان حافظ –  نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ – به سر جام جم آنگه نظر توانی کرد

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – صلاح کار کجا و من خراب کجا

دیوان حافظ – ساقیا برخیز و درده جام را

دیوان حافظ – دلم جز مهر مه‌رویان طریقی بر نمی‌گیرد

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد