دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – دلم جز مهر مه‌رویان طریقی بر نمی‌گیرد

دیوان حافظ – کنون که بر کف گل جام باده صاف است

دیوان حافظ – میر من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ – دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد

دیوان حافظ – سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد

دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ – نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

دیوان حافظ – کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – ساقیا برخیز و درده جام را

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – صلاح کار کجا و من خراب کجا

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است