دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ – دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ – مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – ساقی ار باده از این دست به جام اندازد

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ – دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – صلاح کار کجا و من خراب کجا

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – جمالت آفتاب هر نظر باد

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت