دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

دیوان حافظ – نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – ساقی ار باده از این دست به جام اندازد

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ – شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

دیوان حافظ – یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – کنون که بر کف گل جام باده صاف است

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – یا رب این شمع دل‌افروز ز کاشانه کیست

دیوان حافظ – دارم امید عاطفتی از جناب دوست

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

دیوان حافظ – مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ –  صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – خواب آن نرگس فتان تو بی چیزی نیست

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – ساقیا برخیز و درده جام را

دیوان حافظ – شاهدان گر دلبری زین سان کنند

دیوان حافظ – اگر آن ترک شیرازی به‌‌ دست‌ آرد دل ما را

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – جمالت آفتاب هر نظر باد

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست