دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ –  دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد

دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت

دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – یا رب این شمع دل‌افروز ز کاشانه کیست

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – رواق منظر چشم من آشیانه توست

دیوان حافظ – خواب آن نرگس فتان تو بی چیزی نیست

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست