دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – اگر آن ترک شیرازی به‌‌ دست‌ آرد دل ما را

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – صلاح کار کجا و من خراب کجا

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد