دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – دارم امید عاطفتی از جناب دوست

دیوان حافظ –  دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – خواب آن نرگس فتان تو بی چیزی نیست

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ – خیال روی تو در هر طریق همره ماست

دیوان حافظ – خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ –  ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد

دیوان حافظ – یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – صلاح کار کجا و من خراب کجا

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ – مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد