دیوان حافظ – جمالت آفتاب هر نظر باد

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – خیال روی تو در هر طریق همره ماست

دیوان حافظ – سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

دیوان حافظ – منم که گوشه میخانه خانقاه من است

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – کنون که بر کف گل جام باده صاف است

دیوان حافظ – تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – اگر آن ترک شیرازی به‌‌ دست‌ آرد دل ما را

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – خواب آن نرگس فتان تو بی چیزی نیست

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست