دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – صلاح کار کجا و من خراب کجا

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ – نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – خیال روی تو در هر طریق همره ماست

دیوان حافظ – خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

دیوان حافظ – سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

دیوان حافظ – ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – دارم امید عاطفتی از جناب دوست

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد