دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ –  صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ – تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

دیوان حافظ – ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – دلم جز مهر مه‌رویان طریقی بر نمی‌گیرد

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ – صلاح کار کجا و من خراب کجا

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ – مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

دیوان حافظ –  نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست