دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – رواق منظر چشم من آشیانه توست

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ – یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ –  نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ – به سر جام جم آنگه نظر توانی کرد

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد