دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد

دیوان حافظ –  صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

دیوان حافظ – کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند

دیوان حافظ –  ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – رواق منظر چشم من آشیانه توست

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

دیوان حافظ – یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد

دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

دیوان حافظ – خواب آن نرگس فتان تو بی چیزی نیست

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – شاهدان گر دلبری زین سان کنند

دیوان حافظ – سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

دیوان حافظ – تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت

دیوان حافظ – شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

دیوان حافظ – مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد