دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

دیوان حافظ – گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

دیوان حافظ – خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ – تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

دیوان حافظ – مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوست

دیوان حافظ –  نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – یا رب این شمع دل‌افروز ز کاشانه کیست

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

دیوان حافظ – جمالت آفتاب هر نظر باد

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد