دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ – دارم امید عاطفتی از جناب دوست

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

دیوان حافظ – جمالت آفتاب هر نظر باد

دیوان حافظ – دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوست

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – اگر آن ترک شیرازی به‌‌ دست‌ آرد دل ما را

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ –  ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

دیوان حافظ – صلاح کار کجا و من خراب کجا

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند