دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – خیال روی تو در هر طریق همره ماست

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – جمالت آفتاب هر نظر باد

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ – سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ – میر من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

دیوان حافظ – دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

دیوان حافظ –  ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – دل من در هوای روی فرخ

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت