دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ – ساقیا برخیز و درده جام را

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند