دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ – خواب آن نرگس فتان تو بی چیزی نیست

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ –  دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – جمالت آفتاب هر نظر باد

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

دیوان حافظ – ساقیا برخیز و درده جام را

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ – زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – خیال روی تو در هر طریق همره ماست

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند